Deze opdracht kreeg ik van haar man. Ze was zelf een aantal jaren geleden overleden. Haar man wilde graag een geschilderd portret van zijn vrouw.
Op meerdere vlakken is het schilderen van overleden mensen, en dus ook van deze vrouw, bijzonder. Ten eerste kan ik niet werken van door mijzelf gemaakte foto’s. Dat doe ik het liefste wel, omdat ik dan weet dat de kwaliteit goed is en ik alvast kan nadenken over de juiste belichting. Ik kreeg van de opdrachtgever veel foto’s waarvan ik er een paar gecombineerd heb, naar de wens van de opdrachtgever.
Ten tweede is de kennismaking anders. Normaal gesproken spreek ik iemand zelf en krijg ik een idee van wat en hoe iemand beweegt. Bij deze opdracht wist de opdrachtgever me veel over het leven van de vrouw te vertellen. Hij had veel foto’s. En de filmpjes die hij liet zien gaven me voldoende input. Ik kreeg het gevoel de vrouw een beetje te hebben leren kennen.
Als laatste is zo’n opdracht bijzonder, omdat het altijd gaat om een dierbare van de opdrachtgever. Komt het portret dan wel in de buurt van de herinnering die een opdrachtgever aan zijn dierbare heeft? Dit hebben we samen opgelost door van tijd tot tijd mijn vorderingen te mailen en de aanwijzingen die ik terugkreeg te verwerken in het portret. De opdrachtgever was heel blij met het eindresultaat. Altijd weer een spannend moment
