Oefenen en nog eens oefenen

Oefenen lijkt misschien saai, maar ik denk daar toch echt anders over. Ik vind het leuk! Ik heb een paar kleine paneeltjes onder handen. Drie staan er in de eerste verflaag. Al een tijdje eigenlijk. Maar eentje is er nu af. Best mooi geworden vind ik. Het zijn screenshots van scenes uit series waar ik naar zat te kijken. Het was een experiment op meerdere fronten:

  • Hoe zou met zijn om met een palet mes te werken? Dat had ik al wel vaker gedaan (zie Marion “Werkoverleg” en “Sprookjes“), maar dat was toch ook al weer ruim 2 jaar geleden. Het is een combi geworden van palet mes en penseel. Best tevreden over, maar veel van het paletmeswerk zit weer onder de penseel streken verstopt. Vooral nog te zien door de reflecties als er licht op de randjes schijnt die het paletmes heeft achter gelaten
  • Wat nu als ik mijn palet weer eens wat uitbreid? Ik werk al weer een paar jaar met het Zorn palet. Ik gebruik dan uitsluitend, ik smokkel heus wel eens, gele oker, cadmium rood, titaan wit en ivoor zwart (gaat wat naar de blauwe kant toe, vandaar dat je er met oker groen mee maken kunt). En met dat palet kun je dan weer heel veel kleuren mengen. Je leert er goed door mengen en de kleuren harmoniëren wat sneller, omdat je alleen die 4 kleuren (als je zwart en wit even meerekent) gebruikt. Nu heb ik er een violet en Rembrandt rose bij gedaan. En verder nog wat ultramarijn blauw. Vooral het violet en het roze in de kussens maken een flink verschil. Dat meng je niet met een Zorn pallet. Het effect bevalt me wel. Maar… oordeel vooral zelf en laat me weten wat je ervan vindt.
  • Wat gebeurd gebeurd er met een portret, in dit werkje de handen en het gezicht , wanneer je erg klein werkt. Voegt het iets toe? Heel veel prutsen (doorwerken in de verflaag bedoel ik dan) lukt niet op zo’n vierkante centimeter. Veel groter zijn de handen en het gezicht namelijk niet. Het grappige is vind ik dat er niets aan zeggingskracht verloren gaat. De vrouw in bed is ziek. Ze weet sinds kort dat ze MS heeft. Het is het moment voordat ze opstaat en ze voor het eerst door de benen zakt. Je kan zien dat het niet zo goed gaat. Ik kijk dan vooral naar het oog. Ook al ziet het er bij eerste aanblik misschien nog wel heel vredig uit. Er is nog net niets aan de hand zeg maar.
  • Moet je alles schilderen? Wat dit werk nog eens goed laat zien is dat je de omtrek van, in dit geval, de haren en de pyama helemaal niet hoeft aan te geven. Je brein, tenminste het mijne, vult moeiteloos in dat er haar is en een kussen en waar ze ongeveer in elkaar overlopen. Hetzelfde, misschien nog wel sterker, gebeurd bij de door de pyjama bedekte delen van de armen lopen. Grappig hé? Het is zo leuk… schilderen.
Vlak voor het wakker worden

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.