Tijdens een doedag van Drents Portret van een tijdje terug was Egbert Hovenkamp II ons model. Egbert is een bekende dichter in onze contreien. Hij was die dag niet alleen ons model, maar droeg ook een paar van zijn gedichten voor. Egbert zag er prachtig uit en verlichtte de dag niet alleen met zijn gedichten en uiterlijk, maar ook met zijn fijne aanwezigheid.
Niet zo gek dus dat ik het heerlijk vond om thuis met zijn portret verder te gaan. Ik vind het een feest om mensen als Egbert te portretteren op wiens huid de sporen van het leven zo mooi zichtbaar zijn geworden. Door opdrachten waren er wat pauzes in het maakproces, maar nu is het werk dan toch voltooid.
Ik vertelde al dat Egbert een fijne sfeer met zich meebrengt. Dus tijdens de doedag was er dan ook niet meteen iets zichtbaar van de wat peinzende, melancholische blik die ik de Egbert in dit portret heb meegegeven. En toch is die blik in het schilderij geslopen. Zegt het iets over Egbert of over mij? Wie zal het zeggen.
Het werk is gemaakt in olieverf op masoniet, 40 bij 50 cm groot.