Begin december ging onze tandarts, Arend Nijhof, met pensioen. Zijn kinderen hadden me gevraagd een portret van hem te maken. Arend mocht van niets weten natuurlijk. Zoon Anne maakte de foto’s onder een voorwendsel en ik kon aan de slag. Het is een werk geworden van 60 x 80,

Deze opdracht kreeg ik van haar man. Ze was zelf een aantal jaren geleden overleden. Haar man wilde graag een geschilderd portret van zijn vrouw.  Op meerdere vlakken is het schilderen van overleden mensen, en dus ook van deze vrouw, bijzonder. Ten eerste kan ik niet werken van door

Op 25 januari van dit jaar liet ik een eerdere versie zien van “Sam”. Ik was er toen tevreden over, maar toch niet helemaal. Te koud van kleur en wat te donker van toonwaarde. Hierdoor was het werkje alleen om aan te zien bij goede belichting. Was de belichting

Af en toe krijg ik een heel bijzondere opdracht. Elke keer als een iemand me het vertrouwen geeft om een dierbare te portretteren voelt het als heel bijzonder. Maar dit keer kwam de opdracht van een goede vriendin, Mirjam. En degene die ze me vroeg te portretteren was haar

Sam was laatst hier. Ze wilde ’s avonds voor het slapen in bad. Prima natuurlijk. Ik ging bij haar zitten. Ze keek af en toe op van het spelen. Zo’n mooi beeld dat ik het niet kon laten om het vast te leggen. Sam dus. Olie op linnen, 30

Marion, olie op linnen, 60 x 80. Een van mijn mooiste portretten tot nu toe vind ik. Niet zo gek misschien, want het is een portret van mijn levensgezel en moeder van onze kinderen.  Wat ik wilde is een portret maken in de traditie van de oude Hollandsche meesters.