Het moest er natuurlijk een keer van komen. Willemijn, Max en Sam op het doek zetten en niet Bianca? Dat kan natuurlijk niet. Er is geen enkele, maar dan ook werkelijk geen enkele reden waarom Bianca het laatst aan de buurt was om vastgelegd te worden, want onze schoondochter is een geweldige dame. Maar ja, ondanks het feit dat ik soms denk dat ik kan multi-tasken, lukt het me toch nog steeds niet om, zoals bij dit gezin, 4 portretten tegelijk te maken. En soms moet je als kunstenaar ook een aanleiding vinden. Die kwam in de vorm van mijn dochter die tegen me zei; ‘Pa, luister eens. Ik wil Bianca voor Valentijn een portret geven.’ En welke kunstenaar koos ze uit voor deze eer? Haar bloedeigen vader. Waarom dat dit portret zo klein is (20 x 20)? Omdat ie bij de andere portretten moest passen. En waarom nu toch weer in Acryl? Omdat de anderen ook in Acryl gemaakt zijn en omdat acryl me de gelegenheid geeft om lekker door te werken. Ook wel weer eens lekker om na een paar olieverf portretten weer in acryl te werken. Dus met veel plezier op het doek vastgelegd presenteer ik u ‘Bianca’.